Łysienie rozlane kobiet
Przyczyny tego typu łysienia są mało sprecyzowane, co prowadzi do różnorodności w mianownictwie. Nazwą tą można objąć łysienie typu męskiego u kobiet, łysienie androgenne kobiet, łysienie w okresie przekwitania u kobiet. Ten typ łysienia staję się obecnie coraz częstszy. Zaczyna się zazwyczaj po 30 r.ż., ale może wystąpić znacznie wcześniej, już nawet w wieku ok. lat 15. Niekiedy zaczyna się dopiero w okresie menopauzy. Łysienie ogranicza się do głowy - W największym nasileniu występuje na szczycie głowy, w okolicy czołowej i w kątach czołowych. Przerzedzeniu mogą ulec włosy okolicy ciemieniowej, jednak w nasileniu nieporównywalnie mniejszym niż u mężczyzn. Łysienie może zaczynać się zarówno od szczytu głowy, jak i od kątów czołowych. Łysienie zaczynające się na szczycie głowy jest charakterystyczne dla okresu przekwitania. Często z łysieniem współistnieje łojotok, łupież, świąd skóry głowy, ścieńczenie owłosionej skóry głowy. Przebieg łysienia jest długotrwały, ale nigdy nie dochodzi do całkowitej utraty włosów. Etiologia nie jest poznana, stąd wiele czynników jest branych pod uwagę.
Łysienie w rodzinie
W wielu wypadkach wywiad wskazuje na występowanie wyłysienia w rodzinie i wtedy nawet kosmetyki do włosów oraz inne preparaty mogą nie pomóc. Istnienie zaburzeń hormonalnych jest przedmiotem szczególnych badań. W większości przypadków nie stwierdza się żadnych zaburzeń, a cykl miesiączkowy jest normalny. Wprawdzie u części kobiet występuje obniżenie poziomu estrogenów i wtórna androgenizacja, ale i w tych przypadkach przebieg, łysienia jest taki sam, jak u kobiet z normalnym poziomem estrogenów. Co do współistnienia hirsutyzmu, poglądy się różnią. Łysienie rozlane może występować w przebiegu zaburzeń innych hormonów, a zwłaszcza przy nadtarczyczności i niedoczynności tarczycy. Często łysieniu rozlanemu kobiet towarzyszy łojotok, który nasila się w miarę przerzedzania włosów.
Dużą rolę w powstawaniu łysienia rozlanego odgrywa napięcie układu nerwowego. Jedną z przyczyn sytuacji stresowych mogą być trudności w małżeństwie, które u kobiet z łysieniem rozlanym stwierdza się stosunkowo często. Niektórzy autorzy zwracają uwagę na możliwość niedoboru żelaza bez objawów wyraźnej niedokrwistości. Może ona odgrywać pewną rolę, gdyż w niektórych przypadkach po zastosowaniu preparatów z żelazem obserwuje się poprawę.
Przy istniejących zmianach we włosach dodatkowymi czynnikami uszkadzającymi może być tapirowanie, trwała ondulacja zbyt silnie skręcona, częste nawijanie na wałki, stosowanie lakierów i szamponów o działaniu zbyt wysuszającym. Mechanizm łysienia jest różny. Stwierdza się podwyższenie liczby telogenowej, włosy dysplastyczne, włosy dystroficzne. Należy uznać że jest to mixtum. Rokowanie nie jest jednolite, zależy od mechanizmu łysienia. Przy łysieniu dystroficznym i dysplastycznym jest korzystniejsze. Napięcie skóry jest objawem niekorzystnym w rokowaniu. W rozpoznaniu różnicowym bierze się pod uwagę: łysienie związane z zaburzeniami tarczycy, w przebiegu chorób zakaźnych, łysienie poporodowe, po środkach cytostatycznych, w zatruciu talem. Leczenie łysienia rozlanego jest trudne, tak jak wszystkich stanów chorobowych, w powstaniu których odgrywają rolę złożone, a bliżej nie znane czynniki. W wypadku istnienia zaburzeń hormonalnych należy zwrócić uwagę na ich leczenie.
Można próbować leczenia preparatami żelaza.
Ze względu na udział układu nerwowego dodatni wpływ może mieć leczenie tonizujące układ nerwowy i leczenie psychosomatyczne. Odpoczynek, uregulowany tryb życia, odpowiednie zaopatrzenie w tlen organizmu mają niezawodnie korzystny wpływ pośredni. Należy unikać wszelkich środków stosowanych zewnętrznie do pielęgnacji włosów, które mogą uszkadzać włosy chemicznie lub mechanicznie. Zewnętrznie stosuje się leczenie jak w łojotoku. Jeśli nie ma wyraźnego łojotoku, naciera się mieszankami drażniącymi. Na ocenę wyników środkami przeciwandrogenowymi jest jeszcze za wcześnie.
-------------------------------------------
O Autorze
Osoba interesująca się kosmetykami do włosów i sprzętem fryzjerskim
Łysienie w rodzinie
W wielu wypadkach wywiad wskazuje na występowanie wyłysienia w rodzinie i wtedy nawet kosmetyki do włosów oraz inne preparaty mogą nie pomóc. Istnienie zaburzeń hormonalnych jest przedmiotem szczególnych badań. W większości przypadków nie stwierdza się żadnych zaburzeń, a cykl miesiączkowy jest normalny. Wprawdzie u części kobiet występuje obniżenie poziomu estrogenów i wtórna androgenizacja, ale i w tych przypadkach przebieg, łysienia jest taki sam, jak u kobiet z normalnym poziomem estrogenów. Co do współistnienia hirsutyzmu, poglądy się różnią. Łysienie rozlane może występować w przebiegu zaburzeń innych hormonów, a zwłaszcza przy nadtarczyczności i niedoczynności tarczycy. Często łysieniu rozlanemu kobiet towarzyszy łojotok, który nasila się w miarę przerzedzania włosów.
Dużą rolę w powstawaniu łysienia rozlanego odgrywa napięcie układu nerwowego. Jedną z przyczyn sytuacji stresowych mogą być trudności w małżeństwie, które u kobiet z łysieniem rozlanym stwierdza się stosunkowo często. Niektórzy autorzy zwracają uwagę na możliwość niedoboru żelaza bez objawów wyraźnej niedokrwistości. Może ona odgrywać pewną rolę, gdyż w niektórych przypadkach po zastosowaniu preparatów z żelazem obserwuje się poprawę.
Przy istniejących zmianach we włosach dodatkowymi czynnikami uszkadzającymi może być tapirowanie, trwała ondulacja zbyt silnie skręcona, częste nawijanie na wałki, stosowanie lakierów i szamponów o działaniu zbyt wysuszającym. Mechanizm łysienia jest różny. Stwierdza się podwyższenie liczby telogenowej, włosy dysplastyczne, włosy dystroficzne. Należy uznać że jest to mixtum. Rokowanie nie jest jednolite, zależy od mechanizmu łysienia. Przy łysieniu dystroficznym i dysplastycznym jest korzystniejsze. Napięcie skóry jest objawem niekorzystnym w rokowaniu. W rozpoznaniu różnicowym bierze się pod uwagę: łysienie związane z zaburzeniami tarczycy, w przebiegu chorób zakaźnych, łysienie poporodowe, po środkach cytostatycznych, w zatruciu talem. Leczenie łysienia rozlanego jest trudne, tak jak wszystkich stanów chorobowych, w powstaniu których odgrywają rolę złożone, a bliżej nie znane czynniki. W wypadku istnienia zaburzeń hormonalnych należy zwrócić uwagę na ich leczenie.
Można próbować leczenia preparatami żelaza.
Ze względu na udział układu nerwowego dodatni wpływ może mieć leczenie tonizujące układ nerwowy i leczenie psychosomatyczne. Odpoczynek, uregulowany tryb życia, odpowiednie zaopatrzenie w tlen organizmu mają niezawodnie korzystny wpływ pośredni. Należy unikać wszelkich środków stosowanych zewnętrznie do pielęgnacji włosów, które mogą uszkadzać włosy chemicznie lub mechanicznie. Zewnętrznie stosuje się leczenie jak w łojotoku. Jeśli nie ma wyraźnego łojotoku, naciera się mieszankami drażniącymi. Na ocenę wyników środkami przeciwandrogenowymi jest jeszcze za wcześnie.
-------------------------------------------
Artykuł: Łysienie rozlane kobiet pochodzi z serwisu www.wieszak.net
-------------------------------------------O Autorze
Osoba interesująca się kosmetykami do włosów i sprzętem fryzjerskim
Komentarze
Prześlij komentarz