Mononukleoza - choroba pocałunków
Autorem artykułu jest Paweł End
Mononukleoza jest chorobą zakaźną krwi, która najczęściej dotyka dzieci oraz młodzież. Jej powstanie wiąże się z pierwotną infekcją wirusem Epsteina-Berra (EBV).
Przypadłość ta potocznie nazywana jest chorobą pocałunków, ponieważ do zarażenia nią dochodzi najczęściej poprzez ślinę, czyli wymianę pocałunków, picie z jednej szklanki, jedzenie jednej kanapki. Diagnoza choroby może być trudna, ponieważ pierwsze objawy często wskazują na zwykłe przeziębienie lub grypę.
Na mononukleozę najczęściej choruje młodzież w wieku 15 – 19 lat oraz młodsze dzieci. Do rzadkości zalicza się wystąpienie zachorowalności wśród niemowląt i dorosłych powyżej 35 roku życia.
Wirus EBV najczęściej atakuje błonę śluzową nosa, gardła, ucha, a także limfocyty B. Często osoba zarażona nie ma pojęcia, że nosi w sobie wirusa. Choroba daje o sobie znać wówczas, gdy układ immunologiczny zostaje osłabiony. Okres rozwoju choroby trwa dość długo, ponieważ aż 30-50 dni Wówczas pojawiają się pierwsze objawy takie, jak ból gardła, ból głowy, osłabienie, ból węzłów chłonnych. Takie dolegliwości mogą sugerować zwykłe przeziębienie lub początek grypy. Kolejnym objawem wystąpienia mononukleozy może być pojawienie się na ciele wysypki. U mniej więcej połowy chorych dochodzi do powiększenia wątroby. Wówczas chory może odczuwać bóle brzucha, nudności, którym towarzyszą wymioty. W takiej sytuacji niezwłocznie należy się udać do lekarza, ponieważ może dojść do powikłań, spośród których najbardziej niebezpiecznym jest pęknięcie śledziony. Wtedy konieczna będzie jak najszybsza operacja i pozostanie w szpitalu na czas rekonwalescencji. Nieleczona mononukleoza może doprowadzić również do powstania tzw. zespołu chronicznego zmęczenia, który uniemożliwi aktywność fizyczną.
Lekarz diagnozujący chorobę powinien zlecić wykonanie badań krwi. Mononukleozę leczy się objawowo, ponieważ nie istnieje lekarstwo zwalczające wirusa EBV. Zwykle leczenie przypomina postępowanie w przypadku grypy, czyli podaje się tabletki na ból gardła, środki przeciwgorączkowe, zaleca się spożywanie lekkostrawnych i bogatych w witaminy potraw, spożywanie dużej ilości płynów oraz ograniczenie wysiłku fizycznego. Jednak w poważniejszych przypadkach, kiedy choroba zaatakuje wątrobę, konieczne staje się umieszczenie pacjenta w szpitalu. Aby nie zarazić się od chorego mononukleozą, należy unikać bliskiego z nim kontaktu, czyli pocałunków, a także picia z jednej szklanki lub jedzenia tych samych pokarmów, na których może znajdować się ślina osoby zarażonej.
---
www.mononukleoza.net.pl - baza wiedzy na temat mononukleozy.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Mononukleoza jest chorobą zakaźną krwi, która najczęściej dotyka dzieci oraz młodzież. Jej powstanie wiąże się z pierwotną infekcją wirusem Epsteina-Berra (EBV).
Przypadłość ta potocznie nazywana jest chorobą pocałunków, ponieważ do zarażenia nią dochodzi najczęściej poprzez ślinę, czyli wymianę pocałunków, picie z jednej szklanki, jedzenie jednej kanapki. Diagnoza choroby może być trudna, ponieważ pierwsze objawy często wskazują na zwykłe przeziębienie lub grypę.
Na mononukleozę najczęściej choruje młodzież w wieku 15 – 19 lat oraz młodsze dzieci. Do rzadkości zalicza się wystąpienie zachorowalności wśród niemowląt i dorosłych powyżej 35 roku życia.
Wirus EBV najczęściej atakuje błonę śluzową nosa, gardła, ucha, a także limfocyty B. Często osoba zarażona nie ma pojęcia, że nosi w sobie wirusa. Choroba daje o sobie znać wówczas, gdy układ immunologiczny zostaje osłabiony. Okres rozwoju choroby trwa dość długo, ponieważ aż 30-50 dni Wówczas pojawiają się pierwsze objawy takie, jak ból gardła, ból głowy, osłabienie, ból węzłów chłonnych. Takie dolegliwości mogą sugerować zwykłe przeziębienie lub początek grypy. Kolejnym objawem wystąpienia mononukleozy może być pojawienie się na ciele wysypki. U mniej więcej połowy chorych dochodzi do powiększenia wątroby. Wówczas chory może odczuwać bóle brzucha, nudności, którym towarzyszą wymioty. W takiej sytuacji niezwłocznie należy się udać do lekarza, ponieważ może dojść do powikłań, spośród których najbardziej niebezpiecznym jest pęknięcie śledziony. Wtedy konieczna będzie jak najszybsza operacja i pozostanie w szpitalu na czas rekonwalescencji. Nieleczona mononukleoza może doprowadzić również do powstania tzw. zespołu chronicznego zmęczenia, który uniemożliwi aktywność fizyczną.
Lekarz diagnozujący chorobę powinien zlecić wykonanie badań krwi. Mononukleozę leczy się objawowo, ponieważ nie istnieje lekarstwo zwalczające wirusa EBV. Zwykle leczenie przypomina postępowanie w przypadku grypy, czyli podaje się tabletki na ból gardła, środki przeciwgorączkowe, zaleca się spożywanie lekkostrawnych i bogatych w witaminy potraw, spożywanie dużej ilości płynów oraz ograniczenie wysiłku fizycznego. Jednak w poważniejszych przypadkach, kiedy choroba zaatakuje wątrobę, konieczne staje się umieszczenie pacjenta w szpitalu. Aby nie zarazić się od chorego mononukleozą, należy unikać bliskiego z nim kontaktu, czyli pocałunków, a także picia z jednej szklanki lub jedzenia tych samych pokarmów, na których może znajdować się ślina osoby zarażonej.
---
www.mononukleoza.net.pl - baza wiedzy na temat mononukleozy.
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Komentarze
Prześlij komentarz