Półpasiec - wiedza w pigułce
Autorem artykułu jest Piotr Włast
Półpasiec jest wirusową, zakaźną chorobą. Do jego powstania przyczynia się wirus, varicella zoster virus (VZV), który jest także odpowiedzialny za wystąpienie ospy wietrznej oraz bywa ściśle powiązany z wirusem opryszczki.
Osoby, które nie przebyły jeszcze ospy wietrznej, nie powinny przebywać w pobliżu ludzi chorych na półpaśca, ponieważ istnieje wówczas ryzyko zarażenia. Początkowo półpasiec może być trudny do zdiagnozowania, ale nie warto tej przypadłości bagatelizować.
Przyczyny pojawienia się choroby nie zawsze są oczywiste. Półpasiec pojawia się u osób, które w swej młodości przybyły ospę wietrzną. Wówczas ma miejsce reaktywacja utajonego wirusa, który kiedyś tej chorobie towarzyszył. Z wiekiem ryzyko zachorowania na półpasiec wzrasta. Szacuje się, że największa zachorowalność ma miejsce po 60 roku życia. Objawy choroby zwykle widoczne są w momentach obniżonej odporności organizmu, np. na skutek przebytego przeziębienia. Przypadłość można zdiagnozować po dolegliwościach takich, jak złe samopoczucie, podwyższona temperatura ciała, zaczerwienienie i występowanie bolesnych pęcherzyków na ciele, które powodują uczucie świądu i nieprzyjemnego pieczenia.
Zmiany skórne umiejscowione są po jednej stronie ciała, co wiąże się z nazwą choroby – półpasiec. Najczęściej pojawiają się one w górnej części twarzy, na tułowiu, szczególnie w okolicach klatki piersiowej. Powyższym objawom mogą również towarzyszyć nerwobóle. Jeśli wystąpią tego typu dolegliwości, należy jak najszybciej udać się do lekarza, który zaleci odpowiednie leczenie. Przypadłości nie wolno lekceważyć, ponieważ, pomijając nieprzyjemne objawy, mogą się pojawić poważne powikłania. Do tych najpoważniejszych należą: zapalenie rogówki i błony naczyniowej oka, jak również porażenie nerwów, które są odpowiedzialne za ruch gałki ocznej. Istnieje także możliwość częściowej utraty słuchu oraz porażenie nerwu twarzowego.
Po zapoznaniu się z przypadłością, lekarz zaleci pacjentowi leki przeciwwirusowe, których celem jest powstrzymanie rozmnażania się wirusa i złagodzenie objawów, a z czasem całkowite pozbycie się choroby. Dodatkowo pacjent powinien włączyć do leczenia środki odkażające, które stosuje się bezpośrednio na zmiany skórne. Czas leczenia jest uzależniony od stadium choroby. Zwykle jednak jest to okres 2-3 tygodni. Po ustąpieniu zmian skórnych nie należy przerywać terapii, jeśli półpaścowi towarzyszyły inne objawy, które jeszcze nie minęły. Nerwobóle mogą utrzymywać się przez dłuższy czas, dlatego zaleca się leczenie do momentu ich ustąpienia.
---
Więcej informacji: Polpasiec.eu
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Osoby, które nie przebyły jeszcze ospy wietrznej, nie powinny przebywać w pobliżu ludzi chorych na półpaśca, ponieważ istnieje wówczas ryzyko zarażenia. Początkowo półpasiec może być trudny do zdiagnozowania, ale nie warto tej przypadłości bagatelizować.
Przyczyny pojawienia się choroby nie zawsze są oczywiste. Półpasiec pojawia się u osób, które w swej młodości przybyły ospę wietrzną. Wówczas ma miejsce reaktywacja utajonego wirusa, który kiedyś tej chorobie towarzyszył. Z wiekiem ryzyko zachorowania na półpasiec wzrasta. Szacuje się, że największa zachorowalność ma miejsce po 60 roku życia. Objawy choroby zwykle widoczne są w momentach obniżonej odporności organizmu, np. na skutek przebytego przeziębienia. Przypadłość można zdiagnozować po dolegliwościach takich, jak złe samopoczucie, podwyższona temperatura ciała, zaczerwienienie i występowanie bolesnych pęcherzyków na ciele, które powodują uczucie świądu i nieprzyjemnego pieczenia.
Zmiany skórne umiejscowione są po jednej stronie ciała, co wiąże się z nazwą choroby – półpasiec. Najczęściej pojawiają się one w górnej części twarzy, na tułowiu, szczególnie w okolicach klatki piersiowej. Powyższym objawom mogą również towarzyszyć nerwobóle. Jeśli wystąpią tego typu dolegliwości, należy jak najszybciej udać się do lekarza, który zaleci odpowiednie leczenie. Przypadłości nie wolno lekceważyć, ponieważ, pomijając nieprzyjemne objawy, mogą się pojawić poważne powikłania. Do tych najpoważniejszych należą: zapalenie rogówki i błony naczyniowej oka, jak również porażenie nerwów, które są odpowiedzialne za ruch gałki ocznej. Istnieje także możliwość częściowej utraty słuchu oraz porażenie nerwu twarzowego.
Po zapoznaniu się z przypadłością, lekarz zaleci pacjentowi leki przeciwwirusowe, których celem jest powstrzymanie rozmnażania się wirusa i złagodzenie objawów, a z czasem całkowite pozbycie się choroby. Dodatkowo pacjent powinien włączyć do leczenia środki odkażające, które stosuje się bezpośrednio na zmiany skórne. Czas leczenia jest uzależniony od stadium choroby. Zwykle jednak jest to okres 2-3 tygodni. Po ustąpieniu zmian skórnych nie należy przerywać terapii, jeśli półpaścowi towarzyszyły inne objawy, które jeszcze nie minęły. Nerwobóle mogą utrzymywać się przez dłuższy czas, dlatego zaleca się leczenie do momentu ich ustąpienia.
---
Więcej informacji: Polpasiec.eu
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Komentarze
Prześlij komentarz