Purwa karma

Purwa karma

Autorem artykułu jest Ajuwerda Polska

Zabieg purwa karma należy przeprowadzić przed panća karma. Purwa karma polega na masażu ciepłymi olejkami i rozgrzewaniu ciała. Celem tej terapii jest usunięcie nadmiaru dosz i produktów przemiany materii do dużych, pustych wewnątrz organów ciała, z których z kolei pomogą je usunąć zabiegi panća karma.

Masaż podczas tego zabiegu jest bardzo przyjemny i wywołuje głębokie rozluźnienie. Jeden lub dwóch terapeutów specjalizujących się w masażu namaszcza ciało ciepłym olejkiem, a następnie z wigorem wciera go w skórę. Ciepło, jakie wydziela olejek, jak również ciepło wytwarzane przez ruchy pocierania typowe dla masażu sprawiają, że olejek przenika przez skórę do tkanki podskórnej. Pozwala to na natłuszczenie zarówno skóry, jak i głębiej położonych tkanek, co likwiduje blokady i uwalnia toksyny, tonizując mięśnie oraz nadając skórze promienisty połysk.

Zazwyczaj stosuje się olej sezamowy, ponieważ ma on zdolność przenikania przez skórę. Jeśli dosza pitta jest bardzo silna, olej sezamowy może niekiedy spowodować swędzenie skóry lub wysypkę. W takim wypadku do oleju sezamowego można dodać wychładzających ziół, oleju jojoba albo oleju słonecznikowego. W celu oczyszczenia lub odżywienia skóry, wzmocnienia różnych organów wewnętrznych lub przywrócenia równowagi pomiędzy doszami można także zastosować inne olejki ziołowe, w tym również esencje stosowane w medycynie.

O olejkach stosowanych do masażu i sposobach ich przygotowania można przeczytać w rozdziale o pielęgnowaniu skóry, który zawiera sugestie dotyczące składników. Co więcej, niektóre firmy oferują obecnie specjalne olejki harmonizujące wata, pitta oraz kapha, stworzone przy użyciu wyciągów z ziół i esencji. Są one lekkie i wzbogacone nutą egzotycznych zapachów, co zapewnia ciału i umysłowi uczucie przyjemności oraz pogłębia efekty masażu. Istnieją także tradycyjne olejki ziołowe, które są powszechnie dostępne. W Indiach do zabiegów purwa karma stosuje się setki mieszanek z olejków ziołowych.

Przygotowanie ich oraz dostosowanie do indywidualnych potrzeb człowieka to zarówno sztuka, jak i dziedzina nauki. Jeśli jednak terapeuta praktykujący ajurwedę dobierze prostsze składniki oraz olejki powszechniej dostępne na Zachodzie do specyficznych potrzeb leczonej osoby, może w ten sposób osiągnąć doskonałe rezultaty.

Po przeprowadzeniu pielęgnacyjnego masażu ciepłym olejkiem ciało poddaje się działaniu wysokiej temperatury w celu udrożnienia kanałów, którymi przepływa w ciele energia, a także w celu wywołania potów oraz po to, aby ciało intensywniej wchłaniało olejki przez skórę. Ciało wystawiane jest na działanie wysokiej temperatury na różne sposoby:

• Baspa sweda – kąpiel parowa, zwykle z dodatkiem ziół, które mają na celu usprawnić krążenie oraz sprowokować poty. (Aby wywołać ten efekt, stosuje się zwykle liście laurowe, eukaliptus i imbir. Dla osiągnięcia poszczególnych efektów można też zastosować inne olejki).

• Nadi sweda – parujące źródło ciepła przykłada się do określonych punktów na ciele lub do stawów za pośrednictwem wężyka odpornego na działanie gorącej temperatury.

• Upanaha sweda – okłady i gorące kompresy na określone punkty na ciele

• Tapa sweda – wystawienie się na działanie suchego źródła wysokiej temperatury dzięki przebywaniu w pobliżu ognia, opalaniu się, pobycie w suchej saunie albo w tzw. szałasie potów.

• Drawa sweda – kąpiel w gorącej wodzie z dodatkiem olejków ziołowych.

• Awagana sweda – nasiadówka w gorącej wodzie z dodatkiem olejków ziołowych.

• Padawagaha – moczenie stóp w gorącej wodzie z dodatkiem olejków ziołowych.

• Hastawangha – moczenie rąk w gorącej wodzie z dodatkiem olejków ziołowych.

• Dhara sweda – gorący prysznic strumieniem wody skierowanym na kręgosłup.

• Unagni sweda – stosowanie środków, które same w sobie nie są gorące, lecz sprawiają, że wyzwala się ciepło, takich jak olejek gorczycowy, kompres imbirowy lub maść tygrysia.

(We wszystkich zabiegach tego typu głowę schładza się poprzez owinięcie jej zimnym mokrym ręcznikiem lub polewanie jej zimną wodą, tak by zabieg był przyjemny, a jednocześnie nie wywołał zawrotu głowy).

Techniki te są częścią medycyny ludowej w wielu kulturach na świecie. Na przykład kiedy odwiedziłam Finlandię, nie wiedziałam, jakie zioła są stosowane w saunie ze względu na ich szczególne właściwości lecznicze, chociaż sauna była czymś dobrze mi znanym. Podobnie, w szałasie potów u rdzennych mieszkańców Ameryki gorące kamienie posypuje się oczyszczającymi ziołami. Kompresy imbirowe są powszechnie stosowane w Japonii i Chinach do leczenia różnorodnych dolegliwości.

W wielu rodzinach wciąż praktykuje się moczenie stóp w wodzie z olejkiem gorczycowym w celu zwalczenia objawów przeziębienia występujących w obszarze głowy. Stosowanie takich naturalnych metod jest częścią dziedzictwa ludzkości w wielu kulturach. Ajurweda wyróżnia się pod tym względem jako jeden z najdawniejszych, a jednocześnie najbardziej kompleksowych systemów praktykowanych do dziś.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl